Psalmy gradualne

PSALMUS 119 (120) (GRADUALIS) – Desiderium pacis

Ad Dominum, cum tribularer, clamavi, *
et exaudivit me.

Domine, libera animam meam a labiis mendacii, *
a lingua dolosa.

Quid detur tibi aut quid apponatur tibi, *
lingua dolosa?
Sagittae potentis acutae *
cum carbonibus iuniperorum.

Heu mihi, quia peregrinatus sum in Mosoch, *
habitavi ad tabernacula Cedar!
Multum incola fuit anima mea *
cum his, qui oderunt pacem.

Ego eram pacificus; *
cum loquebar, illi impugnabant me.

PSALM 119 (120) – Pragnienie pokoju

Wołałem do Pana w swoim utrapieniu, *
a On mnie wysłuchał.

Uwolnij moje życie, Panie, †
od warg kłamliwych *
i podstępnego języka.

Co Bóg tobie uczyni †
i czym ci odpłaci, *
podstępny języku?
Ostre strzały mocarza *
i żar węgli płonących.

Biada mi, że przebywam wśród Twoich wrogów, *
że mieszkam pod namiotami barbarzyńców!
Zbyt długo mieszkała moja dusza *
z tymi, którzy nienawidzą pokoju.

Gdy ja głoszę pokój, *
oni dążą do wojny.

PSALMUS 120 (121) (GRADUALIS) – Custos populi

Levabo oculos meos in montes: *
unde veniet auxilium mihi?
Auxilium meum a Domino, *
qui fecit caelum et terram.

Non dabit in commotionem pedem tuum, *
neque dormitabit, qui custodit te.
Ecce non dormitabit neque dormiet, *
qui custodit Israel.

Dominus custodit te,†
Dominus umbraculum tuum, *
ad manum dexteram tuam.

Per diem sol non percutiet te, *
neque luna per noctem.
Dominus custodiet te ab omni malo; *
custodiet animam tuam Dominus.

Dominus custodiet introitum tuum et exitum tuum *
ex hoc nunc et usque in saeculum.

PSALM 120 (121) – Bóg czuwa nad wiernymi

Wznoszę swe oczy ku górom: *
skąd nadejść ma dla mnie pomoc?
Pomoc moja od Pana, *
który stworzył niebo i ziemię.

On nie pozwoli, by potknęła się twa noga, *
ani się nie zdrzemnie Ten, który ciebie strzeże.
Nie zdrzemnie się ani nie zaśnie *
Ten, który czuwa nad Izraelem.

Pan ciebie strzeże, †
jest cieniem nad tobą, *
stoi po twojej prawicy.

We dnie nie porazi cię słońce *
ani księżyc wśród nocy.
Pan cię uchroni od zła wszelkiego, *
ochroni twoją duszę.

Pan będzie czuwał †
nad twoim wyjściem i powrotem, *
teraz i po wszystkie czasy.

PSALMUS 121 (122) (GRADUALIS) – Civitas sancta Ierusalem

Laetatus sum in eo quod dixerunt mihi: *
«In domum Domini ibimus».
Stantes iam sunt pedes nostri *
in portis tuis, Ierusalem.

Ierusalem, quae aedificata est ut civitas, *
sibi compacta in idipsum.

Illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini, *
testimonium Israel,
ad confitendum nomini Domini.

Quia illic sederunt sedes ad iudicium, *
sedes domus David.

Rogate, quae ad pacem sunt Ierusalem: *
«Securi sint diligentes te!
Fiat pax in muris tuis, *
et securitas in turribus tuis!».

Propter fratres meos et proximos meos *
loquar: «Pax in te!».
Propter domum Domini Dei nostri *
exquiram bona tibi.

PSALM 121 (122) – Święte miasto Jeruzalem

Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: *
„Pójdziemy do domu Pana”.
Już stoją nasze stopy *
w twoich bramach, Jeruzalem.

Jeruzalem, wzniesione jak miasto *
gęsto i ściśle zabudowane.

Do niego wstępują pokolenia, pokolenia Pańskie, †
aby zgodnie z prawem Izraela *
wielbić imię Pana.

Tam ustawiono trony sędziowskie, *
trony domu Dawida.

Proście o pokój dla Jeruzalem: *
Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.
Niech pokój panuje w twych murach, *
a pomyślność w twoich pałacach.

Ze względu na moich braci i przyjaciół *
będę wołał: „Pokój z tobą!”
Ze względu na dom Pana, Boga naszego, *
modlę się o dobro dla ciebie.

PSALMUS 122 (123) (GRADUALIS) – Dominus fiducia populi

Ad te levavi oculos meos, *
qui habitas in caelis.

Ecce sicut oculi servorum
ad manus dominorum suorum, *
sicut oculi ancillae ad manus dominae suae,

ita oculi nostri ad Dominum Deum nostrum, *
donec misereatur nostri.

Miserere nostri, Domine, miserere nostri, *
quia multum repleti sumus despectione;
quia multum repleta est anima nostra *
derisione abundantium
et despectione superborum.

PSALM 122 (123) – Bóg nadzieją narodu

Do Ciebie wznoszę oczy, *
który mieszkasz w niebie.

Jak oczy sług są zwrócone na ręce ich panów, *
oczy służebnicy na ręce jej pani,

Tak oczy nasze ku Panu, Bogu naszemu, *
dopóki się nie zmiłuje nad nami.

Zmiłuj się nad nami, zmiłuj się, Panie, *
bo mamy już dosyć pogardy.
Ponad miarę nasza dusza jest nasycona *
szyderstwem zarozumialców i pysznych pogardą.

PSALMUS 123 (124) (GRADUALIS) – Adiutorium nostrum in nomine Domini

Nisi quia Dominus erat in nobis,
dicat nunc Israel,†
nisi quia Dominus erat in nobis, *
cum exsurgerent homines in nos:

forte vivos deglutissent nos, *
cum irasceretur furor eorum in nos.

Forsitan aqua absorbuisset nos,†
torrens pertransisset animam nostram *
forsitan pertransissent animam nostram
aquae intumescentes.

Benedictus Dominus; *
qui non dedit nos in direptionem dentibus eorum.

Anima nostra sicut passer erepta est *
de laqueo venantium:
laqueus contritus est, *
et nos erepti sumus.

Adiutorium nostrum in nomine Domini, *
qui fecit caelum et terram.

PSALM 123 (124) – Bóg ocaleniem Izraela

Gdyby Pan nie był po naszej stronie, *
przyznaj, Izraelu,
Gdyby Pan nie był po naszej stronie, *
gdy ludzie przeciw nam powstali,

Wtedy żywcem by nas pochłonęli, *
kiedy gniew ich przeciw nam zapłonął.

Wówczas zatopiłaby nas woda, †
potok by popłynął nad nami, *
wówczas potoczyłyby się nad nami wezbrane wody.

Błogosławiony Pan, który nas nie wydał *
na pastwę ich zębom.

Dusza nasza jak ptak się wyrwała z sideł ptaszników; *
sidło się podarło i zostaliśmy uwolnieni.

Nasza pomoc w imieniu Pana, *
który stworzył niebo i ziemię.

PSALMUS 124 (125) (GRADUALIS) – Dominus custos populi sui

Qui confidunt in Domino sicut mons Sion: *
non commovebitur, in aeternum manet.

Ierusalem, montes in circuitu eius,†
et Dominus in circuitu populi sui *
ex hoc nunc et usque in saeculum.

Quia non requiescet virga iniquitatis
super sortem iustorum, *
ut non extendat iusti ad iniquitatem
manus suas.

Benefac, Domine, bonis *
et rectis corde.

Declinantes autem per vias pravas†
adducet Dominus cum operantibus iniquitatem. *
Pax super Israel!

PSALM 124 (125) – Bóg stróżem swojego ludu

Ci, którzy ufają Panu, są jak góra Syjon, *
co niewzruszenie trwa przez wieki.

Jak góry otaczają Jeruzalem, †
tak Pan swój lud otacza *
teraz i na wieki.

Nie zaciąży berło bezbożne †
nad losem sprawiedliwych, *
aby prawi nie wyciągali rąk swych do niegodziwości.

Panie, czyń dobrze dobrym *
i ludziom prawego serca.

A tych, którzy schodzą na kręte drogi, †
niech Pan oddali razem ze złoczyńcami. *
Pokój nad Izraelem!

PSALMUS 125 (126) (GRADUALIS) – Gaudium et spes in Deo

In convertendo Dominus captivitatem Sion, *
facti sumus quasi somniantes.
Tunc repletum est gaudio os nostrum, *
et lingua nostra exsultatione.

Tunc dicebant inter gentes: *
«Magnificavit Dominus facere cum eis».
Magnificavit Dominus facere nobiscum; *
facti sumus laetantes.

Converte, Domine, captivitatem nostram, *
sicut torrentes in austro.
Qui seminant in lacrimis, *
in exsultatione metent.

Euntes ibant et flebant *
semen spargendum portantes;
venientes autem venient in exsultatione *
portantes manipulos suos.

PSALM 125 (126) – Radość i nadzieja w Bogu

Gdy Pan odmienił los Syjonu, *
wydawało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu, *
a język śpiewał z radości.

Mówiono wtedy między narodami: *
„Wielkie rzeczy im Pan uczynił!”
Pan uczynił nam wielkie rzeczy *
i radość nas ogarnęła.

Odmień znowu nasz los, o Panie, *
jak odmieniasz strumienie na Południu.
Ci, którzy we łzach sieją, *
żąć będą w radości.

Idą i płaczą niosąc ziarno na zasiew, *
lecz powrócą z radością niosąc swoje snopy.

PSALMUS 126 (127) (GRADUALIS) – Vanus labor sine Domino

Nisi Dominus aedificaverit domum, *
in vanum laborant, qui aedificant eam.
Nisi Dominus custodierit civitatem, *
frustra vigilat, qui custodit eam.

Vanum est vobis ante lucem surgere
et sero quiescere,†
qui manducatis panem laboris, *
quia dabit dilectis suis somnum.

Ecce hereditas Domini filii, *
merces fructus ventris.
Sicut sagittae in manu potentis, *
ita filii iuventutis.

Beatus vir, qui implevit pharetram suam ex ipsis: *
non confundetur,
cum loquetur inimicis suis in porta.

PSALM 126 (127) – Daremny trud bez Boga

Jeżeli domu Pan nie zbuduje, *
na próżno się trudzą, którzy go wznoszą.
Jeżeli miasta Pan nie strzeże, *
daremnie czuwają straże.

Daremne jest wasze wstawanie przed świtem *
i przesiadywanie do późna w nocy.
Chleb spożywacie zapracowany ciężko, *
a Pan i we śnie darzy swych umiłowanych.

Oto synowie są darem Pańskim, *
a owoc łona nagrodą.
Jak strzały w ręku wojownika, *
tak synowie zrodzeni w młodości.

Szczęśliwy człowiek, *
który nimi napełnił swój kołczan.
Nie zawstydzi się, gdy będzie się spierał *
ze swymi nieprzyjaciółmi w sądzie.

PSALMUS 127 (128) (GRADUALIS) – Pax domestica in Domino

Beatus omnis, qui timet Dominum, *
qui ambulat in viis eius.
Labores manuum tuarum manducabis, *
beatus es, et bene tibi erit.

Uxor tua sicut vitis fructifera *
in lateribus domus tuae;
filii tui sicut novellae olivarum *
in circuitu mensae tuae.

Ecce sic benedicetur homo, *
qui timet Dominum.
Benedicat tibi Dominus ex Sion, *
et videas bona Ierusalem
omnibus diebus vitae tuae;

et videas filios filiorum tuorum. *
Pax super Israel!

PSALM 127 (128) – Szczęście domowe

Szczęśliwy człowiek, który służy Panu *
i chodzi Jego drogami.
Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich, *
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.

Małżonka twoja jak płodny szczep winny *
w zaciszu twego domu.
Synowie twoi jak oliwne gałązki *
dokoła twego stołu.

Tak będzie błogosławiony człowiek, *
który służy Panu.
Niech cię ze Syjonu Pan błogosławi †
i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem *
przez wszystkie dni twego życia.

Obyś oglądał potomstwo swych dzieci. *
Pokój nad Izraelem!

PSALMUS 128 (129) (GRADUALIS) – Populi afflicti renovata fiducia

Saepe expugnaverunt me a iuventute mea, *
dicat nunc Israel,
saepe expugnaverunt me a iuventute mea, *
etenim non potuerunt adversum me.

Supra dorsum meum araverunt aratores, *
prolongaverunt sulcos suos.
Dominus autem iustus *
concidit cervices peccatorum.

Confundantur et convertantur retrorsum *
omnes, qui oderunt Sion.
Fiant sicut fenum tectorum *
quod, priusquam evellatur, exaruit;

de quo non implevit manum suam, qui metit, *
et sinum suum, qui manipulos colligit.

Et non dixerunt, qui praeteribant:†
«Benedictio Domini super vos, *
benedicimus vobis in nomine Domini».

PSALM 128 (129) – Izrael wzywa pomocy Bożej

Prześladowali mnie bardzo od mojej młodości, *
niech mówi Izrael.
Prześladowali mnie bardzo od mojej młodości, *
lecz nie zdołali mnie pokonać.

Poorali mój grzbiet oracze, *
wyżłobili na nim długie bruzdy.
Ale Pan sprawiedliwy *
rozerwał więzy występnych.

Niech się zawstydzą i cofną *
wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu.
Niech się staną jak trawa na dachu, *
która usycha, nim ją wyrwą.

Nie napełni nią kosiarz swej ręki *
ani zanadrza ten, który zbiera snopy.

A przechodnie też nie powiedzą: †
„Błogosławieństwo Pańskie niech będzie nad wami, *
błogosławimy wam w imię Pana”.

PSALMUS 129 (130) (GRADUALIS ET PENITENTIALIS) – DE PROFUNDIS clamavi

De profundis clamavi ad te, Domine; *
Domine, exaudi vocem meam.
Fiant aures tuae intendentes *
in vocem deprecationis meae.

Si iniquitates observaveris, Domine, *
Domine, quis sustinebit?
Quia apud te propitiatio est, *
ut timeamus te.

Sustinui te, Domine, *
sustinuit anima mea in verbo eius;
speravit anima mea in Domino, *
magis quam custodes auroram.

Magis quam custodes auroram *
speret Israel in Domino, quia apud Dominum misericordia, *
et copiosa apud eum redemptio.
Et ipse redimet Israel *
ex omnibus iniquitatibus eius.

***

℣. Requiem aeternam dona eis, Domine.
   ℟. Et lux perpetua luceat eis.
℣. A porta inferi.
   ℟. Erue, Domine, animas eorum.
℣. Requiescant in pace.
   ℟. Amen.
℣. Domine, exaudi orationem meam.
   ℟. Et clamor meus ad te veniat.

Oremus.
Fidelium Deus omnium Conditor et Redemptor:
animabus famulorum famularumque tuarum
remissionem cunctorum tribue peccatorum; ut
indulgentiam, quam semper optaverunt, piis
supplicationibus consequantur. Qui vivis et regnas
in saecula saeculorum.
   ℟. Amen.

   ℟. Requiem aeternam dona eis, Domine.
℣. Et lux perpetua luceat eis.
   ℟. Requiescant in pace.
℣. Amen.

– Textum venit: Liturgia Horarum, ed. Lat et Orationes, LEV, 1997

PSALM 129 (130) – Z otchłani grzechu

Z głębokości wołam do Ciebie, Panie, *
Panie, wysłuchaj głosu mego.
Nachyl swe ucho *
na głos mojego błagania.

Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, *
Panie, któż się ostoi?
Ale Ty udzielasz przebaczenia, *
aby Ci ze czcią służono.

Pokładam nadzieję w Panu, †
dusza moja pokłada nadzieję w Jego słowie, *
dusza moja oczekuje Pana.
Bardziej niż strażnicy poranka *
niech Izrael wygląda Pana.

U Pana jest bowiem łaska, *
u Niego obfite odkupienie.
On odkupi Izraela *
ze wszystkich jego grzechów.

PSALMUS 130 (131) (GRADUALIS) – Quasi parvuli fiducia in Domino collocata

Domine, non est exaltatum cor meum, *
neque elati sunt oculi mei;
neque ambulavi in magnis, *
neque in mirabilibus super me.

Vere pacatam et quietam *
feci animam meam;
sicut ablactatus in sinu matris suae, *
sicut ablactatus, ita in me est anima mea.

Speret Israel in Domino *
ex hoc nunc et usque in saeculum.

PSALM 130 (131) – Dziecięca ufność w Bogu

Panie, moje serce się nie pyszni *
i nie patrzą wyniośle moje oczy.
Nie dbam o rzeczy wielkie *
ani o to, co przerasta me siły.

Lecz uspokoiłem i uciszyłem moją duszę; †
jak dziecko na łonie swej matki, *
jak ciche dziecko jest we mnie moja dusza.

Izraelu, złóż nadzieję w Panu, *
teraz i na wieki.

PSALMUS 131 (132) (GRADUALIS) – Divina promissa domui David data

Memento, Domine, David *
et omnis mansuetudinis eius,
iuravit Domino, *
votum vovit Potenti Iacob:

«Non introibo in tabernaculum domus meae, *
non ascendam in lectum strati mei,
non dabo somnum oculis meis *
et palpebris meis dormitationem,

donec inveniam locum Domino, *
tabernaculum Potenti Iacob».

Ecce audivimus eam esse in Ephratha, *
invenimus eam in campis Iaar.
Ingrediamur in tabernaculum eius, *
adoremus ad scabellum pedum eius.

Surge, Domine, in requiem tuam, *
tu et arca fortitudinis tuae.
Sacerdotes tui induantur iustitiam, *
et sancti tui exsultent.

Propter David servum tuum *
non avertas faciem christi tui.

Iuravit Dominus David veritatem *
et non recedet ab ea:
«De fructu ventris tui *
ponam super sedem tuam.

Si custodierint filii tui testamentum meum *
et testimonia mea, quae docebo eos,
filii eorum usque in saeculum *
sedebunt super sedem tuam».

Quoniam elegit Dominus Sion, *
desideravit eam in habitationem sibi:
«Haec requies mea in saeculum saeculi; *
hic habitabo, quoniam desideravi eam.

Cibaria eius benedicens benedicam, *
pauperes eius saturabo panibus.
Sacerdotes eius induam salutari, *
et sancti eius exsultatione exsultabunt.

Illic germinare faciam cornu David, *
parabo lucernam christo meo.
Inimicos eius induam confusione, *
super ipsum autem efflorebit diadema eius».

PSALM 131 (132) – Obietnice Boże dla Dawida

Pamiętaj, Panie, Dawidowi *
wszystkie jego trudy,
Jak złożył Panu przysięgę, *
związał się ślubem przed Bogiem Jakuba:

„Nie wejdę do mieszkania w moim domu, *
nie wstąpię na posłanie mego łoża,
Nie użyczę snu moim oczom, *
powiekom moim spoczynku,

Póki nie znajdę miejsca dla Pana, *
mieszkania dla Niego, dla Boga Jakuba”.

Słyszeliśmy o arce w Efrata, *
znaleźliśmy ją na polach Jaaru.
Wejdźmy do Jego mieszkania, *
padnijmy przed podnóżkiem stóp Jego.

Wyrusz, Panie, na miejsce Twego odpoczynku, *
Ty i arka Twej chwały.
Niech Twoi kapłani w sprawiedliwość się odzieją, *
a Twoi wyznawcy niech śpiewają z radości.

Przez wzgląd na Dawida, Twego sługę, *
nie odtrącaj oblicza swojego pomazańca.

Pan złożył Dawidowi niezłomną obietnicę, *
której nie odwoła:
„Zrodzone z ciebie potomstwo *
posadzę na twoim tronie.

A jeśli twoi synowie zachowają moje przymierze *
i wskazania, których im udzielę,
Także ich synowie *
zasiądą na tronie po wieczne czasy”.

Pan bowiem wybrał Syjon, *
tej siedziby zapragnął dla siebie.
„Oto miejsce mego odpoczynku na wieki, *
tu będę mieszkał, bo wybrałem je sobie.

Będę hojnie błogosławił jego zasobom, *
jego ubogich nasycę chlebem.
Jego kapłanów odzieję zbawieniem, *
a jego wierni prawdziwie cieszyć się będą.

Wzbudzę tam moc dla Dawida, *
przygotuję światło dla mego pomazańca.
Odzieję wstydem nieprzyjaciół jego, *
a nad nim zajaśnieje jego korona”.

PSALMUS 132 (133) (GRADUALIS) – Fraternae concordiae iucunditas

Ecce quam bonum et quam iucundum *
habitare fratres in unum:

sicut unguentum optimum in capite,†
quod descendit in barbam, barbam Aaron, *
quod descendit in oram vestimenti eius;

sicut ros Hermon, *
qui descendit in montes Sion,

quoniam illic mandavit Dominus benedictionem, *
vitam usque in saeculum.

PSALM 132 (133) – Szczęście płynące ze zgody

O jak dobrze i miło, *
gdy bracia mieszkają razem!

Jest to jak wyborny olejek na głowie, †
który spływa na brodę Aarona, *
na skraj jego szaty.

To jak rosa Hermonu, *
która opada na górę Syjon;

Bo tam udziela Pan błogosławieństwa *
i życia na wieki.

PSALMUS 133 (134) (GRADUALIS) – Vespertina oratio in templo

Ecce benedicite Dominum,
omnes servi Domini, *

qui statis in domo Domini per noctes.

Extollite manus vestras ad sanctuarium *
et benedicite Dominum.

Benedicat te Dominus ex Sion, *
qui fecit caelum et terram.

PSALM 133 (134) – Wieczorna modlitwa w świątyni

Błogosławcie Pana, wszyscy słudzy Pańscy, *
którzy przebywacie nocą w Jego domu.

Wznieście wasze ręce ku Miejscu Świętemu *
i błogosławcie Pana.

Niech Cię Pan błogosławi ze Syjonu, *
Ten, który stworzył niebo i ziemię.