By Redaktor strony 
Czas czytania: 3 min.
Współpraca pomiędzy osobami świeckimi i zakonnikami na rzecz edukacji młodzieży w Kambodży.
Kambodża to kraj w Azji Południowo-Wschodniej, w którym ponad 90% ludności to buddyści, z niewielką mniejszością chrześcijańską.
Obecność salezjanów księdza Bosko w Kambodży datuje się od 1991 roku, kiedy to salezjanie przybyli z Tajlandii, gdzie pod kierownictwem salezjanina koadiutora Roberto Panetto i wychowanków salezjańskich z Bangkoku, zajmowali się kształceniem zawodowym uchodźców wojennych wzdłuż granicy między tymi dwoma krajami.
Po wykształceniu około 3.000 młodych ludzi, ci ostatni, którzy mieli być repatriowani do Kambodży, poprosili salezjanów, aby pojechali z nimi. Salezjanie nie pozostawili tego zaproszenia bez echa, zdając sobie sprawę, że to właśnie tam Bóg ich chciał w tym momencie, to właśnie ta młodzież, którą powołał ksiądz Bosko. Wyzwania były i są liczne, w niechrześcijańskim środowisku kulturowym i w bardzo biednym społeczeństwie.
24 maja 1991 roku, w święto Maryi Wspomożycielki, rozpoczęła się obecność salezjańska w Kambodży, z sierocińcem i szkołą techniczną im. Księdza Bosko w Phnom Penh, oficjalnie otwartą w święto Księdza Bosko, 31 stycznia 1994 roku. W 1992 roku do tego kraju dotarły również Córki Maryi Wspomożycielki, których działalność daje nadzieję wielu biednym i opuszczonym dziewczynom w kraju, gdzie ponad połowa ludności to kobiety i gdzie kobiety są ofiarami przemocy, nadużyć i handlu ludźmi.
Salezjanie założyli szkoły zwodowe i technika w pięciu prowincjach kraju: Phnom Penh, Kep, Sihanoukville, Battambang i Poipet. Ta ogromna praca edukacyjno-duszpasterska jest możliwa tylko dzięki nieocenionemu wkładowi świeckich. Prawie wszyscy pracownicy zaangażowani w struktury salezjańskie to byli wychowankowie, którzy nieustannie starają się dawać z siebie to, co najlepsze dla kszatłcąsych się uczniów. Jest to konkretne zastosowanie współodpowiedzialności i wielu zaproszeń do dzielenia się misją.
Salezjanie założyli w Kambodży organizację pozarządową, która nie ma żadnych związków z religią. Powszechnie znani jako ojcowie, bracia i siostry księdza Bosko, są kochani i szanowani przez wszystkich. Między salezjanami a wychowankami w Kambodży panuje wielka miłość i partnerstwo, co przyczynia się do popularności i stuprocentowego wskaźnika stażu studentów w ciągu ostatnich dziesięciu lat, jak mówi nam ks. Arun Charles, indyjski misjonarz przebywający w Kambodży od 2010 r., niedawno mianowany koordynatorem animacji misyjnej w regionie Azji Wschodniej i Oceanii. Salezjanie zachęcają nieletnich do ukończenia cyklu kształcenia na poziomie podstawowym poprzez projekty wsparcia dla dzieci, budowę budynków szkół podstawowych w biednych wioskach oraz prowadzenie niektórych ośrodków alfabetyzacji. W Battambang, gdzie cegielnie zatrzymują dzieci, aby pracowały jako robotnicy, edukacja salezjańska ma na celu zaoferowanie alternatywy i nadziei na inną przyszłość.
Jedną ze specjalności misji salezjańskiej w Kambodży jest szkoła hotelarska, która kształci w zakresie gościnności, gotowania i zarządzania hotelem, dysponując pełnym hotelem, aby uczniowie mogli zdobyć praktyczne doświadczenie w swojej dziedzinie, a także prowadzić warsztaty i ćwiczenia.
Pozostała w pamięci wizyta Księdza Generała Juana Edmundo Vecchi w 1997 roku, bardzo ważny moment, który tał się motorem, aby budować wspólnotę wychowawczo/duszpasterską i wprowadzać w życie System Prewencyjny księdza Bosko.
Misyjne spojrzenie księdza Bosko nadal żyje prawie 10 000 km od Valdocco, zawsze z młodzieżą i dla młodzieży, w placówkach salezjańskich w Phnom Penh, Poipet i Sihanoukville.
Marco Fulgaro
